Ύπνος ανεφέλωτος

Είδαν

τα μάτια να χαμηλώνουν στις ρίζες της ιτιάς

τα χείλη να γίνονται μια ίσια γραμμή

στο λευκό πρόσωπο

τα χέρια να κατεβαίνουν 

σε τροχιά παράλληλη του σώματος

το σώμα διάφανο, άνευρο

χωρίς ήχους προειδοποίησης

κι έτσι πήγαν να κοιμηθούν

ύπνο ανεφέλωτο, ανεπαίσχυντο κι ειρηνικό

χωρίς καταιγίδες κι επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα

ανυποψίαστοι 

δεν είδαν 

εκείνο το ελαφρύ αεράκι

να τρεμοπαίζει στις λίμνες των ματιών

να χαράζει την ακύμαντη επιφάνεια

να δυναμώνει

να διαπερνά τα μακριά ματόκλαδα 

και να ξεχύνεται άνεμος τιμωρός 

στο πέρασμα της νύχτας

Δεν το είδαν

κι έτσι το πρωινό τους βρήκε αναμαλλιασμένους 

να μαζεύουν τα νερά της πλημμυρίδας

Πρώτη Δημοσίευση

Σέβη Κωνσταντινίδου

Φωτογραφία Chraecker/ pixabay