Οκτώ - Δέκα

Καθίσαμε γύρω από το τραπέζι
Η βροχή χτυπούσε τα παράθυρα
Εκείνος έκανε να πει την προσευχή
Έδεσε τα δάχτυλα μπροστά από το στόμα
Κύριε, ευλόγησε τον πόνο, είπε,
γιατί μόνον αυτός δίνει καρπούς
Ύστερα σηκώθηκε από το τραπέζι
Μα δε θα μείνεις λίγο ακόμη; τον ρώτησα, λείπεις τόσα χρόνια...
Χαμογέλασε πικρά και μπήκε πάλι στην κορνίζα


Μαρία Ζαγκλαρά
Φωτογραφία pixabay