Γλυφό νερό

 Όχι, μη σας μπερδεύει η εικόνα, δεν ήμουν το κοριτσάκι με τα σπίρτα στη γωνιά ούτε πεινούσα ούτε κρύωνα ούτε η γιαγιά μου ήταν αστέρι στον ουρανό. (...)

Όχι, μη σας μπερδεύει η εικόνα, η γιαγιά μου δεν διηγούνταν αυτά για τον κακό τον λύκο που παραμόνευε στο δάσος το κοριτσάκι με τον κόκκινο σκούφο ούτε για την πριγκίπισσα που έφαγε το φαρμακωμένο μήλο απ΄ την κακιά μητριά κι ήρθε το βασιλόπουλο να τη σώσει. Ούτε καν τα ήξερε αυτά. Αργότερα τα διάβασα κι εγώ. Η γιαγιά έλεγε μόνο για νεράιδες που χόρευαν τα βράδια στα γεφύρια κι αγαπούσαν τα όμορφα παλληκάρια, σαν κι αυτό που θα ερχόταν να με πάρει, πάνω στο άσπρο άλογο. Για κείνη την ημέρα που θα μ' έντυνε νύφη μού μιλούσε, νεράιδα τώρα εγώ μέσα στο άσπρο φόρεμα, το ασημοκεντημένο, με αυτό θα με ξεπροβόδιζε από το σπίτι μας, και με τα "χρυσαφένια" μου και με τα "φεγγαρένια" μου με κοίμιζε στην αγκαλιά της.

Δεν ήμουν το κοριτσάκι με τα σπίρτα

γλυφό νερό, Αθηνά Παπανικολάου, εκδόσεις ενύπνιον