Απαλλαγή

Ο ήλιος σα ν’ ανέτειλε

τα πουλιά ξυπνήσαν

οι δρόμοι γεμίσαν

κι η κτίση αναστήθηκε

Μια καινούρια ζωή ξεκινά

μια ζωή

που μπορούμε να είμαστε μαζί

Το όνομά σου

με ωθεί να σε γνωρίσω

ακατάπαυστη η θέληση

ανίκητη η ψυχή σου

το μέσα μου σαρώνει

πολλαπλοί οι χτύποι μου

στέλνουν σήμα στους δικούς σου

Ο ήλιος σα να χάθηκε

τα πουλιά κοιμούνται

οι δρόμοι ερημωμένοι

τα μάτια μου κλειστά

μα το μυαλό ανοιχτό

Νιώθω τη μυρωδιά σου να με τυλίγει

όπως δέντρο που ανθεί

Μόνο αυτές οι πεταλούδες με ενοχλούν

δεν τις κρατώ άλλο δέσμιές μου

ας βρουν φωλιά αλλού

Ο ήλιος σα να έδυσε

τα παλιά έπαψαν

οι δρόμοι μισοσβησμένοι

ωσάν οι ελπίδες μου για μας

Πάλι το βλέμμα σου δεν πρόλαβα

Το εγώ μου πονά σα δέντρο με κομμένα τα κλαδιά

Κοντοδημητρίου Δήμητριος

Β' έπαινος  του Αρχείου Ιστορίας και Τέχνης με θέμα τον Έρωτα, 2019

Φωτογραφία Καλλιόπη Ποζουκίδου