Το κυνήγι

 




Μέρες που ψάχνω, κυνηγώ,
παρακαλώ τις λέξεις.
Άλλες από ντροπή μου κρύβονται,
άλλες τα πενιχρά κουρέλια τους μου δείχνουν.
Άλλες, που τη φωνή τους έχασαν,
τρέχουνε μακριά
να βρουν το νόημά τους.
Άλλες σιωπή μου πρόσταξαν.
Καιρός για λόγια δεν είναι,
μου έγνεψαν με λυπημένο βλέμμα.
Αρκεί της ομορφιάς της θνήσκουσας,
της λαβωμένης της ζωής ο θρήνος.


Μαρία Κουτούση Σύψα, Σε δρόμους μυστικούς, Σέρρες 2022

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ποδιά της μάνας

Το έβγαλες;