Αχ, να ήσουν ανοιξιάτικη βροχούλα
να 'πεφτες τρυφερά πάνω στα χείλη μου
μέχρι τις ρίζες μου να νιώσω τη δροσιά σου.
Κόμπους να κάνουν τα κλαδιά μου τα ξερά
χλωρά φυντάνια να φυτρώσουν στο κορμί μου
άνθη λευκά, χαλί τα πέταλα στο βήμα μου
στα μάτια μου ανέγγιχτο το φως.
Σαν πρωτογέννητη λαλιά, σαν το ρυάκι
που έβρεξες τα χέρια σου* θυμάσαι;
Ίσως θυμάσαι τη δροσιά πάνω στο δέρμα
ίσως θυμάσαι αμυδρά το θρόισμα των φύλλων
ίσως θυμάμαι μια αιθέρια μελωδία.
Αχ, να 'σουν ανοιξιάτικη βροχούλα
με φρέσκο έρωτα τα χέρια μου ν' ανοίξω
με μάτια διάπλατα στο φως
να σε καλωσορίσω.


Κασσιανή Μαρτινάκη, Του έρωτα και της σιωπής
Εξώφυλλο: Δημήτρης Γεωργαλάς
Λογοτεχνική επιμέλεια: Δημήτρης Παπακωνσταντίνου

Φωτογραφία: Σεβαστή Κωνσταντινίδου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ποδιά της μάνας

Το έβγαλες;