Άτιτλο

Γράφω
γράφω όλη μέρα
το βαρέθηκα το χαζοκούτι
και τον υπολογιστή.
Τη μισή μας ζωή
εκεί μέσα την περνάμε
και την άλλη μισή
κοιμόμαστε.
Τρέχα γύρευε.
Και γράφω
για ποιόν,
για τι
δεν ξέρω.
Για 'μένα
για 'σένα
μπορεί.
Για να περάσει η ώρα
ίσως.
Το καθένα χωριστά
και όλα μαζί.

«Scripta manent»
λένε
και τι σημασία έχει;
Κανείς δε διαβάζει πια.
Κάποιοι παίρνουνε κομμάτια
τ’ αλλάζουν καταπώς λογίζουν
άλλοι πάλι γράφουν ότι τους κατέβει
αλήθεια
ψέματα
ποιος ξέρει;
Αρκεί μονάχα ένας να τους πιστέψει
και δώσ’ του φωτιά της γης οι απελπισμένοι.
Μα όσο εύκολα παίρνουν φωτιά
άλλο τόσο εύκολα ξεχνάνε
όταν όλα πάλι «καλά πάνε»

Εσύ
πρόσεχε μονάχα
όταν είσαι πεσμένος
πως θα σηκωθείς
μη σε ζώσουνε τα φίδια
– που νεκρανασταίνονται σε κάθε κρίση ή δύσκολη στιγμή-
και δηλητηριαστείς.
Από το φόβο σου θα τραφούν
για να σου δώσουν πίσω μίσος και φαρμάκι.
Τότε
θα πέφτεις χωρίς σταματημό
και η κόλαση δεν θα έχει τελειωμό.
Με μία διαφορά
τώρα που είναι όλα φανερά
και η ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά
δε θα έχεις δικαιολογία πια
δε θα μπορείς να πεις
«Δεν ήξερα»

Μαρία Ορτουλίδου
Φωτογραφία andrs-off/ pixabay