Της αντοχής το υφαντό

Αν ήταν η δικαιοσύνη σου
αγάπη,
ή ένα χαμόγελο αφημένο στην πόρτα μου
το πρωί,
αν
το αδέκαστό σου
τρυφερότητα ήταν
αν, λέω
σε κρατούσε ξάγρυπνη
η προσμονή
κάποιου τριξίματός μου
στα σκαλιά σου,

θα φρόντιζες
να αργήσει να τελειώσει
της αντοχής το υφαντό.
Θα σκάλιζες
στην αγκαλιά σου
μια στοργή.
Θα κένταγες
δυο ηλιαχτίδες
αντικρύ
στην πρόγνωση του αυριανού καιρού,
που θα ΄ναι
βροχερός
μακριά σου.


Τάσος Σ. Μάντζιος
Τα οξέα του ποιήματος, εκδόσεις Ευ

Φωτογραφία
Καλλιόπη Ποζουκίδου